Skip to main content

A collaborative effort.....

વ્યર્થ દુનિયામાં પ્રણય ને આંધળો કહેવાય છે
તું નયન સામે નથી તો પણ દેખાય છે - Nikhil Supekar 

ક્યાંક તું વાંચે, મને ઓળખે અને યાદ કરે
બસ આજ આશાથી આ કવિતા લખાય છે

તને જોતા જ ભુલ્યો મને, 
આમ કોઈ આંખોના દ્વારે, હૈયે સમાય છે - Rakhee Thakur

એ આવ્યા, મને જોયો અને મુસ્કુરાયા
બસ આટલી જ વાત મને સમઝાય છે

પ્રેમ હતો કે ભ્રમ શું જાણે
હવે એ કિસ્સો સભામાં ચર્ચાય છે - Rakhee Thakur

સરળતા થી ભુલાય એવો પ્રેમ નથી
આ વિષય મારી રચનાઓ માં આલેખાય છે

જ્યાં જુઓ ત્યાં બધે એકજ વદન દેખાય છે
કોઈ ને એક વાર જોયા બાદ આવું થાય છે? - Nikhil Supekar 

આજે પણ એની ગલી થી નીકળતા મને
એના હાસ્ય ના ભણકારા વર્તાય છે

આવ મારા આંશુ ની થોડીક ચમક આપું તને
તું મને જોઈને બહુ ઝાન્ખી મલકાય છે - Nikhil Supekar 

આંસુઓથી છલકાયી આંખોં ને આજે કામ નથી આપવું
તું સ્પર્શ થી સંભળાય અને હૃદય થી દેખાય છે

હું કરું છું એની બંદ બારી પાર નઝર
ત્યારે મારી આંખોં માં એક ડોકાય છે - Nikhil Supekar 

બારી બારણાં બંદ કરે શું મારો સ્નેહ રોકાશે
પ્રેમ મારો સાગર છે જ્યાં કેવળ ભરતી જ થાય છે

પ્રેમ માં રાહ જોવી અજબ મજા છે એ દોસ્ત
એની યાદ માં દિલ ના દાસે કોઠે દિવા થાય છે - Rakhee Thakur

આ અંત નથી તારોમારો કેવળ અલ્પ વિરામ છે
ક્ષિતિજ ની પાર મને એક ઉજ્જવળ કાલ દેખાય છે

This is the result of an online Mushayara done between us friends on whatsapp. 

A few keys to read this poem.

Couplets in these fonts are provided by my friends. Their names will be at the end.

 These are my contributions.
Labels:

Comments

  1. Rakhi MogheJuly 7, 2019 at 11:44 PM

    Wow Raju.. that's so nice of u to preserve our spontaneous expressions..
    Fari yaado taji Thai gai

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

एक पूरानी कविता

है चाह बस इतनी की हर सर ऊँचा रहे,  आग सिर्फ दिए में हो, महफूज़ हर कूँचा रहे; रहे हिफाज़त से हर ज़िन्दगी, घर की माँ-बेटी-बहु; रोटी और ज्यादा सस्ती हो और महँगा हो इन्सान का लहू. ज़ात पूछे बिना खाना खिलाया जाए धर्म जाने बिना साथ बैठाया जाए रंग और जन्म का फर्क हटा दें लायक को ही नायक बनाया जाए ज़िन्दगी बेशकीमती सिर्फ किताबों में न रहे ज़ालिम आकाओंकी पनाहों में न रहे मजलूम, मजबूर न हो खूँ पीनेको  सितमगरका सुकूनो इज़्ज़त से मैं भी रहूं रोटी और ज्यादा सस्ती हो और हो सके उतना महँगा हो इन्सान का लहू It was 2001 and I was in my final year of B.Sc. I had always been inclined towards theatres and plays & there was an opportunity to perform in our college. I don't really remember whether it was a youth-festival or some other program but I do remember that I had written this play. The play was about a mental asylum that portrayed the civil society and it's complexity. Play had various characters like politicians, police, municipal workers, doctor, teacher and other members of a...
15 comments
Read more

Koshish...

कोशीश कर के देखिये चाहे जो हो हाल अच्छा - बुरा समय हो फिर भी, मत हो जी बेहाल बून्द बून्द सागर है भरता, कह गए तुलसीदास उद्यम हिम्मत परिश्रम से मिटते, जग के सब जंजाल रास्ते में कां...
2 comments
Read more

खुशबुने कहा

हवामें उड़ती हुई एक खुशबु  कुछ कह गयी मुझे, अफसाना सुनाया न कोई, न बात की कोई, फिरभी छेड़कर दिलके तार संगीत सुनाया कोई भर गई है साँसोंमें या रूहमें समां गयी वो  ज़मीं पर हो आसमां वैसे छा गयी वो थी न कोई ज़रूरत  न अरमां उसका  पर यूँ लगा की बना है सारा जहाँ उसका हर शय में वो नज़र आती है हर साँसमें वो गाती है, की आओ मेरे प्रिय और  ले जाओ अपने संग दूर सबसे दूर जहां  हो जहाँ का अंत रहें वहां सिर्फ मैं और तुम  सारे रिश्ते, सारी तमन्नाएँ  हो जाएँ जहां गुम तुम बनो धड़कन मेरी  मैं सांस हूँ तुम्हारी सुनने की उसकी बातें  चाह रह गयी मुझे  हवामें उड़ती हुई खुशबु  यही कह गयी मुझे 
16 comments
Read more